காந்தி மகாத்மாவா?

மகாத்மா காந்தி பற்றிப் பள்ளிப் பருவத்தில் பாடங்களில் நமக்குச் சொல்லித் தரப்பட்டது வேறு; பின்னர் வளர்ந்து பெரியவனாகி, எல்லா விதமான புத்தகங்களையும் படிக்கத் தொடங்கிய பின்னர், நாம் கேள்விப்படும் விஷயங்கள் வேறு.

அவர் தன் மனைவி கஸ்தூரிபாவைப் பாடாய்ப் படுத்தி எடுத்திருக்கிறார்; கிட்டத்தட்ட ஒரு சாடிஸ்ட் போல அந்தம்மாவை டார்ச்சர் செய்திருக்கிறார்; பிள்ளைகளுக்கு ஒரு நல்ல தகப்பனாகவே அவர் நடந்து கொள்ளவில்லை; இதனால்தான் அவரின் பையன் மணிலால் ஒரு பொறுக்கியைப் போலச் சுற்றித் திரிந்தான் என்று 30 வருடங்களுக்கு முன்பே கேள்விப்பட்டேன். அதுவே எனக்குக் கொஞ்சம் அதிர்ச்சிதான்! ‘சரி, ஒழுக்கத்தை போதிப்பதில் சற்றுக் கடுமையாக அவர் நடந்துகொண்டு இருக்கலாம்’ என்று நினைத்துக் கொண்டேன் - ‘எம்டன் மகன்’ படத்தில் நாசர் கேரக்டர் இல்லையா, அது போல!

சமீபத்தில், விகடனில் அந்தக் காலத்தில் ‘கஸ்தூரி திலகம்’ என்னும் தலைப்பில் கஸ்தூரிபா காந்தியைப் பற்றி பரணீதரன் எழுதிய தொடர் கட்டுரையைப் படித்தபோதுதான், தன் கருத்துக்கு எதிர்க் கருத்து சொன்னதற்காக கஸ்தூரிபாவைப் பிறந்த வீட்டுக்கு அடித்துத் துரத்தியிருக்கிறார் காந்தி என்கிற விஷயம் தெரிய வந்தது. இன்னும் என்னென்ன அவமானப்படுத்த முடியுமோ படுத்தியிருக்கிறார். இத்தனைக்கும் பரணீதரன் அந்தக் கட்டுரையைச் சுமார் 50 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு எழுதும்போது மிகவும் ஜாக்கிரதை உணர்ச்சியோடுதான் எழுதியிருக்கிறார்.

சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, ஞாநி ஒரு கட்டுரையில் மகாத்மா காந்தி பற்றிக் குறிப்பிடும்போது, ‘தன் காம உணர்ச்சிகளைத் தன்னால் கட்டுப்படுத்திக் கொள்ள முடிகிறதா’ என்பதைப் பரிசோதித்துத் தெரிந்துகொள்ள இரண்டு இளம் பெண்களை முழு நிர்வாணமாகத் தன் இரண்டு பக்கத்திலும் படுக்கச் சொல்லிவிட்டு, காந்தி ஓர் இரவு முழுவதும் தன் புலன்களை அடக்கிப் படுத்துக்கொண்டு இருந்தார் என்று எழுதியிருந்தார். காந்தியின் சுய பரிசோதனைக்குப் பரிசோதனை எலிகளாகப் பயன்பட்ட அந்தப் பெண்களும்கூட அந்தச் சோதனையில் வெற்றி பெற்றதாகத்தானே அர்த்தம்... அவர்கள் காந்தியைவிட மேலல்லவா என்று அதைப் படித்தபோது எனக்குத் தோன்றியது.

சிறையில் கைதிகளை ஆண், பெண் பேதமில்லாமல் ஒன்றாக அடைக்கும்போது, ஆண் கைதிகள் உணர்ச்சிவசப்பட்டுப் பெண்களை பாலியல் பலாத்காரம் செய்துவிடாமல் இருக்க, கைதாகி உள்ளே இருக்கும் பெண்கள் அத்தனை பேருக்கும் தலையை மழுங்க மொட்டை அடித்துவிடும்படி காந்தி சொன்னதாக நடிகர் சிவகுமார் ஒரு கூட்டத்தில் பேசும்போது சொல்லியிருக்கிறார்.

இப்படி காந்திஜியின் இமேஜை சரிப்பதற்கென்றே சில செய்திகள் அவ்வப்போது என் காதில் வந்து விழுந்துகொண்டு இருக்கின்றன. அதையும் மீறி, வெள்ளையனிடம் அடிமைப்பட்டுக் கிடந்த நமது தேசத்துக்குச் சுதந்திரம் வாங்கிக் கொடுத்த மகான் என்கிற ஒரு விதமான பக்தி உணர்வு எனக்கு அவர் மீது இருக்கிறது. ‘என்ன இருந்தாலும், அவரும் மனிதர்தானே? கடவுள் அவதாரம் இல்லையே! சொல்லப்போனால் கடவுள் அவதாரங்கள்கூடத் தப்பு செய்திருக்கிறதே!’ என்று நினைப்பதுண்டு. மகாகவி பாரதியைக்கூட ‘கஞ்சா அடிக்ட்’ என்று சொல்லிக் கேள்விப்பட்டிருக்கிறேன்.

பொதுவாக, நமது முன்னோர்களிடம் உள்ள நல்லவைகளை மட்டுமே எடுத்துக்கொண்டு, அவற்றைத்தான் நமக்கான வழிகாட்டிகளாக ஏற்றுப் பின்பற்ற வேண்டுமே தவிர, அவர் கஞ்சா அடிக்கலையா, நானும் அடிப்பேன் என்றும், கண்ணதாசன் பெத்தடின் ஊசி போட்டுக் கொள்ளவில்லையா, நானும் போட்டுக் கொள்வேன் என்றும் தேடித் தேடிக் கெட்டவைகளை மட்டுமே பின்பற்றுவது நம்மை மேலும் மேலும் சீரழிக்கத்தான் செய்யும். ஆனால், நம் மனசு எப்போதுமே வக்கிரமானது; நல்லவைகளை எடுத்துக் கொள்ளாது. கெட்டவைகளைக் கப்பென்று பற்றிக் கொள்ளும். அதற்கு இம்மாதிரியான பெரியவர்களை உதாரணம் காட்டி, ஒன்றும் தப்பில்லை என்று நம் செயலுக்குச் சமாதானம் சொல்லும். இதனால்தான் காந்தி போன்ற பெரியவர்களைப் பற்றிப் பேசும்போது, அவரிடமுள்ள அல்லவைகளை நீக்கி, நல்ல விஷயங்களை மட்டுமே இளைய தலைமுறைக்கு எடுத்துச் சொல்லி வந்திருக்கிறோம்.

ஆனால், இன்றைக்குக் காலம் மாறிவிட்டது. தகவல் தொழில் நுட்ப யுகத்தில் எந்த விஷயத்தையும் மூடி மறைக்க முடியவில்லை. எல்லாரும் எல்லாவற்றையும் தெரிந்து கொள்கிறார்கள். அன்னப் பறவை போல் பகுத்தாய்ந்து பால் போன்ற நல்லவைகளை மட்டும் பின்பற்றி நடப்பது அவரவர் சமர்த்து!

சமீபத்தில், மருதனின் வலைப்பூவில் ‘காந்தியின் பெண்கள்’ என்னும் தலைப்பில் ஒரு பதிவைப் படித்துத் திடுக்கிட்டேன். பெண்கள் பற்றி காந்தி எத்தனை மோசமான எண்ணம் கொண்டு இருக்கிறார் என்பது குறித்து, இங்கிலாந்தைச் சேர்ந்த ‘மைக்கேல் கானெல்லன்’ என்பவர் எழுதிய கட்டுரையை மருதன் படித்து அதிர்ந்ததோடு, அதற்கான யுஆரெல் இணைப்பையும் தந்திருந்தார். அந்த ஆங்கில மூலக் கட்டுரையின் தமிழாக்கத்தைதான் கீழே தந்துள்ளேன்.

2010 ஜனவரி 27-ம் தேதி புதன்கிழமை எழுதப்பட்ட கட்டுரை இது.

காந்தியால் துயருறும் பெண்கள்

பெண்ணுரிமைக்காக இந்தியா தயாரானபோது, மோகன்தாஸ் காந்தி அதைப் பின்னுக்கு இழுத்தார்; தவிர, பெண்கள் தொடர்பான அவரது நடத்தையும் விசித்திரமாகவே இருந்திருக்கிறது.

மோகன்தாஸ் காந்தியின் நினைவு தினம் சனிக்கிழமையன்று வருகிறது. அவர் மிகவும் வியப்புக்குரிய ஒரு மனிதர். அவர் பிரிட்டிஷ் ராஜ்ஜியத்தை ஒழித்துக்கட்ட உதவி, தன் நாட்டை சுதந்திர நாடாக்க வழிவகை செய்தார். இந்தியா அவரை புனித ஆத்மா என்றும் மகாத்மா என்று வழிபட்டது; இன்றைக்கும் வழிபடுகிறது. அவர் மிகுந்த தைரியம் உள்ளவராகவும், புத்திச் சாதுர்யம் நிரம்பியவராகவும், தன் மக்களிடத்தில் கருணை கொண்டவராகவுமே மேற்கத்திய நாடுகள் அவரைப் பார்க்கின்றன.

ஆனால், காந்தி ஒழுக்கக் கோட்பாடுகளில் மிகக் கடுமையாகவும், இன்பங்களைத் துய்ப்பதைக் கடுமையாக எதிர்ப்பவராகவும், பெண்களை வெறுப்பவராகவுமே இருந்தார். பாலியல் உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தாமல் உள்ளுக்குள்ளேயே புதைத்துக் கொள்ளும் ஒரு பெரிய நாடாக இந்தியா இருக்க வேண்டும் என்பதை அவர் உறுதிப்படுத்த விரும்பினார். பெண்கள் பிறப்பதற்கு ஏற்றதாக இல்லாமல் அச்சுறுத்தும் ஒரு நாடாகவே அவர் இந்தியாவை வைத்திருக்க விரும்பினார். 1949-ல் ஜார்ஜ் ஆர்வெல் எழுதிய ‘காந்தி - சில எண்ணங்கள்’ (Reflections on Gandhi) என்கிற கட்டுரையில், ‘அப்பாவிகள் என்று நிரூபணமாகிற வரையில், மகான்களைக்கூடக் குற்றவாளிகளாகத்தான் பார்க்க வேண்டும்’ என்று குறிப்பிட்டுள்ளார். இருக்கலாம்.

காந்தி உடலுறவை அடியோடு வெறுத்தார். வம்ச விருத்திக்காக மட்டுமே உடலுறவு கொள்ளலாம்; வேறு எந்த வகையிலும் பாலியல் உறவு கூடாது என்பதில் தீவிரமாக இருந்தார். காம இச்சைகளை அடக்கத் தவறினால், அது மலச்சிக்கல் போன்ற உபாதைகளுக்கு வழிவகுக்கும் என்று அவர் போதித்தார். உடலுறவு வைத்துக் கொள்வது ஆரோக்கியத்துக்குத் தீங்கானது என்றும், உடலுறவுச் சுதந்திரம் என்பது இந்தியர்களை மனிதர்களாக வாழவே தகுதியற்றதாகச் செய்துவிடும் என்றும் அவர் நம்பினார். ‘சமய நெறிகள் காரணமாக இல்லற இன்பத்தைத் துறந்துவிட்டு வாழ்வது ஒரு நரகம்’ என்றார் மார்ட்டின் லூதர் கிங். ஆனால், அப்படியொரு இன்பம் துறந்த நாடாகத்தான் காந்தி தன் நாட்டைக் காண விரும்பினார். தன் மனைவியிடம்கூடக் கலந்தாலோசிக்காமல், இல்லற இன்பத்தைத் துறப்பதென அவர் தன்னிச்சையாக முடிவெடுத்தார்.

காந்தி பெண்களை ஆண்களுக்கு நிகராக மதித்தார் என்றும், சுதந்திரப் போராட்ட காலத்தில் பெண்கள் செலுத்திய பங்களிப்பைப் போற்றினார் என்றும், காந்தி மற்றும் அந்தப் புனிதரைப் பற்றிக் கட்டுரை எழுதியவர்கள் குறிப்பிட்டுள்ளார்கள். ஆம்பிளைத்தனமான பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தின் கொடுமைக்கு எதிராக அவர் கையாண்ட அஹிம்சா ரீதியான எதிர்ப்பை பெண்மைக்குரிய கொள்கையாக அவர் மதித்துக் கொண்டாடினார். ஆனால், பாலியல் உறவுகள் குறித்தான அவரின் கவலைகள், அவரை பாலுறவுகளுக்கு எதிராக அதிர்ச்சியான கொள்கைகளை எடுக்கச் செய்தன. பெண்களின் உடம்பு குறித்த அவரது சிந்தனை கோணலாக இருந்தது. ரீத்தா பானர்ஜி ‘செக்ஸ் அண்ட் பவர்’ என்கிற தனது புத்தகத்தில் குறிப்பிட்டிருப்பது போல, ‘பெண்களின் ஆன்மா காம உணர்வுக்குத் திரும்புவதன் காரணமாகவே அவர்களுக்கு மாதாந்திர உதிரப் போக்கு நிகழ்கிறது என்று காந்தி நம்பினார்’.

தென்னாப்பிரிக்காவில் தங்கி, அந்த அரசின் நிறவெறிக் கொள்கையை எதிர்த்து காந்தி போராடிக்கொண்டு இருந்த காலத்தில், இரண்டு பெண்கள் ஓர் இளைஞனைத் தொடர்ந்து பாலியல்ரீதியாகத் தொல்லை கொடுத்துக்கொண்டு இருந்ததைக் கண்டார். அந்தப் ‘பாவக் கண்கள்’ சுத்திகரிக்கப்படவேண்டுமானால், அந்த இரண்டு பெண்களின் தலையை மொட்டை அடித்துவிடும்படி அவர் அவனுக்கு ஆலோசனை சொன்னார். காந்தியே தனது கட்டுரை ஒன்றில் இந்த நிகழ்ச்சியைப் பெருமையோடு குறிப்பிட்டு, பாலியல்ரீதியான தாக்குதல்களுக்குப் பெண்கள்தான் முழுப் பொறுப்பு ஏற்க வேண்டும் என்கிற செய்தியை எல்லா இந்தியர்களுக்கும் தெரிவித்துள்ளார். அத்தகைய கொள்கைதான் இன்னமும் நீடித்துள்ளது. 2009-ம் ஆண்டு கோடையில், வட இந்தியாவில் உள்ள கல்லூரிகள் பாலியல் வன்முறைகளுக்குத் தீர்வு காணும் விதமாக, பெண்கள் மேற்கத்திய நாகரிக உடையான ஜீன்ஸ் அணிவதைத் தடை செய்தன. அத்தகைய உடைகள் அந்த வளாகத்தில் உள்ள ஆண்களின் காம உணர்ச்சியைத் தூண்டுகின்றனவாம்.

கற்பழிக்கப்பட்ட இந்தியப் பெண்கள் மனிதர்களுக்குண்டான தகுதியை இழந்துவிடுகிறார்கள் என்று நம்பினார் காந்தி. குடும்ப மற்றும் சமூக நன்மைக்காக, பாலியல் பலாத்காரம் செய்யப்பட்ட தங்கள் மகள்களை அப்பாக்கள் கொல்வதைக்கூட அவர் நியாயம் என்று வாதாடினார். தனது வாழ்க்கையின் இறுதிக் கட்டத்தில் அவர் தனது கருத்துக்களை மாற்றிக் கொண்டார். ஆனால், அவரது கொள்கைகளின் பாதிப்பு இன்னமும் தொடர்ந்துகொண்டுதான் இருக்கிறது. ஒவ்வொரு நாளும் பாலியல் பலாத்காரத்துக்கு ஆளாகும் பெண்கள் அவமானம் கருதித் தற்கொலை செய்துகொள்ளும் செய்திகள் நாளேடுகளில் வந்துகொண்டுதான் இருக்கின்றன. கர்ப்பத்தடை மாத்திரை மற்றும் சாதனங்களுக்கு எதிராகவும் யுத்தம் செய்தார் காந்தி. அவற்றைப் பயன்படுத்தும் பெண்களை விபசாரிகளுக்கு நிகராகக் கருதினார்.

தனது சொந்த காம உணர்வுகளின் மீதே யுத்தம் செய்து அவற்றை அழுத்தப் பார்க்கும் எந்தவொரு ஆண் மகனையும் போலவே, பெண்கள் தொடர்பான காந்தியின் நடத்தை மிக மிகப் புதிராக ஆகிப்போனது. தன் காம இச்சையைக் கட்டுப்படுத்திக்கொள்ளத் தன்னால் முடிகிறதா என்று பரிசோதித்துக் கொள்ளும் பொருட்டு, நிர்வாணமான ஓர் இளம்பெண் மற்றும் தன் உடன்பிறந்தவரின் மகளோடு படுத்து உறங்கினார். இந்தச் செயல் அவரது ஆதரவாளர்களிடையே மிகுந்த அதிர்ச்சியையும் கடுங் கோபத்தையும் ஏற்படுத்தியது. காந்தியின் மனைவி இதை எப்படி எடுத்துக் கொண்டார் என்பது கடவுளுக்குத்தான் வெளிச்சம்!

பெண் என்பவள் அவளை உடைமையாக்கிக் கொண்டுள்ள ஆணுக்குப் பெருமையோ சிறுமையோ தேடித் தரும் ஒரு ஜந்து என்பது மாதிரியான ஒரு மனப்போக்கைத்தான் அடுத்த தலைமுறைக்குப் பதித்துவிட்டுப் போயிருக்கிறார் காந்தி. இதுவும்கூட இன்னமும் தொடர்கிறது. உலக பொருளாதார மன்றத்தின்படி, ஆண்-பெண் சமத்துவப் பட்டியலில் இந்தியா மிக மிகக் கீழே இருக்கிறது. இத்தகைய ஒரு ஆணாதிக்கத்தை எதிர்த்து இந்திய சமூகப் போராளிகள் யுத்தம் செய்துகொண்டுதான் இருக்கிறார்கள். வரதட்சிணைக் கொடுமைகளுக்கு எதிராகவும், வரதட்சிணை சாவுகளுக்கு எதிராகவும் அவர்கள் போராடுகிறார்கள். பதின்பருவ காதலர்களை இகழ்பவர்களுக்கு எதிராகப் போராடுகிறார்கள். எய்ட்ஸுக்கு எதிராகப் போராடுகிறார்கள். பெண் குழந்தைகள் பிறப்பதைத் தடுப்பதற்கு எதிராகவும், பெண் சிசுக் கொலைக்கு எதிராகவும் போராடுகிறார்கள்.

இந்திய எழுத்தாளர் குஷ்வந்த் சிங்கின் வார்த்தைகளில் சொன்னால், “இந்தியாவில் நடக்கும் வன்முறை மற்றும் விரும்பத்தகாத நிகழ்ச்சிகளில் பத்துக்கு ஒன்பது, பாலியல் ரீதியான கட்டுப்பாடு காரணமாகவே நிகழ்கின்றன”. செக்ஸ் மற்றும் பெண்களின் பாலுறவு விருப்பங்கள் தொடர்பாக இந்தியாவில் ஆழமாகப் படிந்து கிடக்கும் இத்தகைய பிரச்னைக்குரிய மனப்போக்குக்கு காந்தியை மட்டும் நாம் தனிப்பட்டுக் குற்றவாளியாக்க முடியாது. ஆனால், தமது ஆளுமையும் புகழும் தொடர்ந்துகொண்டு இருந்த போதிலும், பாலுறவுச் சுதந்திரத்தை இந்தியா எப்போதுமே அனுபவிக்கக் கூடாது என்பதற்காகப் போராடி, அதில் வெற்றியும் பெற்றார் காந்தி. அகிம்ஸா முறையிலான அரசியல் புரட்சிக்கு உள்ள சக்தியை உணர்ந்துகொண்டது காந்தியின் மேதைமை. ஆனால், பெண்களுக்கு எதிரான அவரது எண்ணங்களில் உள்ள வன்முறையானது எண்ணற்ற கௌரவக் கொலைகளையும், அளக்க முடியாத துயரங்களையும் வழங்கியிருக்கிறது.

நினைவில் கொள்ளுங்கள், புனிதர் என்று இங்கே யாரும் இல்லை.

அறிவியல் கோட்பாடுகள் காலத்துக்குக் காலம் மாறுபடும் என்பார்கள். அதே போலவே சமூகக் கோட்பாடுகள், ஒழுக்க நெறிகள் போன்றவையும் நாட்டுக்கு நாடு, நகரத்துக்கு நகரம், காலத்துக்குக் காலம் மாறிக்கொண்டே இருக்கும். இன்றைக்குள்ள நாகரிகம் பெண்களை உயர்வாய்ப் போற்றுகிறது. ஆனால், நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இருந்த சமூகத்துக்கு பெண்களை போகப் பொருளாக நினைப்பது தவறாகவே இருந்திருக்கவில்லை. குல தெய்வத்துக்கு எருமை, ஆடு போன்ற மிருகங்களைப் பலியிடுவது இன்றைக்கும் பலருக்குத் தவறான செயலாகத் தோன்றவில்லை. ஆனால், இன்னும் நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, மக்கள் நம்மையெல்லாம் கொடூர சமுதாயமாக, ஈவு இரக்கமற்ற அரக்கர்கள் போன்று நினைக்கக்கூடும்.

காந்தியின் காலத்தில், அவர் வளர்ந்த சூழ்நிலையில், அவர் அப்படியான எண்ணங்களைக் கொண்டிருந்திருக்கிறார். அதை அந்த அளவோடுதான் பார்க்க வேண்டுமே தவிர, அதிகப்பிரசங்கித்தனமாக விமர்சிப்பது சரியல்ல என்பதுதான் என் எண்ணம். அய்யன் திருவள்ளுவர்கூட பெண்களுக்கு எதிரான குறள்கள் பலவற்றை எழுதியிருக்கிறார். ஆனாலும், திருக்குறளை இன்றைக்கும் உலகப் பொதுமறை என்று உயர்த்திப் பிடிக்கிறோமல்லவா?

ஆகவே, நல்லவைகளை எடுத்துக் கொள்வோம்; அல்லவைகளைப் புறந் தள்ளுவோம்!
,